هنرمندی که دنیای ما را  زیباتر می کند

به گزارش بولتن نیوز، عصر پنجشنبه ۲۳ شهریورماه جشن تولد پنجاه‌ وهفت‌ سالگی محمدچرمشیر - نمایشنامه‌نویس و مدرس تئاتر- با حضور هنرمندانی چون آتیلا پسیانی، محمد رحمانیان، علی اصغر دشتی، رضا حداد، نوید محمدزاده، حسین پاکدل و شاگردان او در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.

 در ابتدای مراسم برخی شاگردان او که به همت آنان این جشن برگزار شده بود، درباره استاد خود گفتند: محمد چرمشیر مهم‌ترین انسان زندگی ما در زمینه تئاتر است و علاوه بر اینکه یک استاد گرانبهاست دنیا را برای ما زیباتر کرده است. امیدوارم مرام‌تان در دنیا شیوع پیدا کند.

حسین پاکدل در این مراسم با طرح این پرسش که آیندگان وقتی می‌خواهند درباره امروز ما قضاوت بکنند به چه چیزهایی رجوع می‌کنند؟ اظهار کرد: فکر می‌کنم به بیشترین چیزی که توجه می‌شود نوشته‌های ما است. و فکر می‌کنم به نمایش‌ها بیشتر از هر چیز دیگری رجوع شود. بخصوص جامعه‌ای که مثل جامعه ما خیلی دراماتیک و جذاب است. هیچ جامعه‌ای به اندازه جامعه ما نیاز ندارد که نصیحت شود. او ادامه داد: آدم‌هایی مثل چرمشیر در آینده محل مراجعه هستند. او یک فکر نیست بلکه نماینده‌ای است برای آینده.

محمد رحمانیان نیز در ادامه این مراسم با بیان اینکه «یکی از اتفاقات خوشایند تئاتر ایران همکاری آتیلاپسیانی با محمد چرمشیر است»، گفت: بخش قابل ملاحظه‌ای از هویت بصری تئاتر امروز ایران مدیون همکاری این دو است. همه می‌دانند محمد نویسنده‌ای فوق‌العاده است و در زمینه نقل یکی از بهترین‌ها است. همه می‌دانند که او چطور می‌تواند یک داستان هزار بار شنیده شده را بصورت‌های مختلف و با اقتباس‌های زیبایی بیان کند.

در ادامه، رضا حداد کارگردان تئاتر با بیان اینکه «می‌خواهم امروز یکی از عیب‌های محمد چرمشیر را بگویم»، گفت: گاهی از دست او عصبانی می‌شوم از بس ساکت است و هر کس هر چیزی به او می‌گوید او ساکت است. شاید بگویم این سکوتش قلب ما را بارها می‌شکند. جامعه تئاتری در حق او ظلم می‌کند. او کسی است که همه گونه نمایشی را می‌تواند بنویسد، چه ساختار شکن و چه غیر آن. در ادامه، آتیلاپسیانی درباره کار و دوستی با محمدچرمشیر بیان کرد: اینقدر رابطه ما دو نفر بسیار زیاد است نمی‌دانم اصلاً من شروع کردم کار را یا محمد آغاز گر این رابطه بود. در این نزدیک به 30 سال ساعت‌ها وروزهای لذت بخشی را سپری کردیم. فکر می‌کنیم نزدیک‌ترین همبازی هم هستیم در جهت کشف و با هم مثل دو بچه کشف می‌کنیم. لبخند او نزدیک به 40 سال است که به ذهن مشوش من آرامش می‌دهد.

در پایان محمد چرمشیر پیش از خاموش کردن شمع تولدش بیان کرد: من سهمم را از تئاتر ایران گرفتم. همین حضور شما دوستان و بچه‌هایی که تلاش کردم به اندازه سر سوزن هم شده از داشته‌های خودم منتقل کنم. بودنِ این سال‌ها در تئاتر ایران سهم من از تئاتر بوده است. من آرزوهای بسیار زیادی برای خودم و تئاتر ایران داشتم. تلاش کردم چیزهایی را تحقق ببخشم. این همه شکل‌های متفاوت فعالیتم هم به همین خاطر است. برای همین منتظرم و چشم امید دارم که بچه‌های جوانتر آنچه را ما نتوانستیم به‌ دست بیاوریم بتوانند به‌دست بیاورند.

چرمشیر با اشاره به اینکه«هر روز که سر کلاس می‌روم این را تکرار می‌کنم که به جوانانی که به تئاتر وارد می‌شوند، چشم امید دارم» بیان کرد: من از کسانی که به من حرفی می‌زنند، گله‌مند نیستم. این‌ها نباید مانع این شود که ما نگاه و امیدمان به جوانان را از دست بدهیم. اگر بخواهیم نگاه بسیار تلخی به این موضوع داشته باشیم باید بگوییم ما محکوم به امیدواری هستیم. تئاتر ایران فردایی دارد که بر دوش جوانان است و وظیفه ما است که این کمک را برایشان انجام دهیم. ما باید به آموزش به جوانان برگردیم. در دوره جوانی ما هم کسانی بودند که امیدوارانه به ما نگاه کردند و تلاش کردند و حالا جوانان به ما نگاه می‌کنند و نباید نا امیدشان کنیم.

منبع: روزنامه ایران